Potencjał zakupowy polskich konsumentów w 2013 r. wyniesie 220 mld euro

Indeks Siły Nabywczej GfK to szacowana roczna wartość dóbr i usług, które mogą zostać nabyte przez mieszkańców poszczególnych krajów europejskich.

Analizy instytutu biorą pod uwagę łączną wartość zasobów pieniężnych, którą konsumenci na danym rynku mogą przeznaczyć na całość konsumpcji, czyli zakupów obejmujących zakres od dóbr i usług podstawowych i niezbędnych, jak wydatki na utrzymanie czy żywność, po wydatki na dobra i usługi luksusowe, jak np. zagraniczne wyjazdy.

Powyższe analizy odnoszą się do potencjału zakupowego jako całości. Zdecydowanie gorzej wypada odniesienie tegoż potencjału do liczby ludności na danym rynku.

Dla przykładu Hiszpanie, których jest o 24 proc. więcej niż Polaków, dysponują siłą nabywczą ponad dwuipółkrotnie wyższą od nas. Pierwsi w rankingu Niemcy, których jest dwukrotnie więcej niż Polaków, dysponują siłą nabywczą ponad siedmiokrotnie wyższą.

Ze względu na sumaryczną wartość siły nabywczej polskich konsumentów jesteśmy w europejskiej czołówce, natomiast po przeliczeniu potencjału zakupowego na głowę pojedynczego Polaka wskaźniki zdecydowanie się pogarszają.

Także lokalne dysproporcje w zamożności, czy to w granicach jednego kraju, czy całej Europy, są nadal olbrzymie.

Średnia wartość siły nabywczej, która przypada na pojedynczego mieszkańca spośród wszystkich mieszkańców 42 krajów europejskich objętych analizami instytutu GfK, wynosi 12 802 euro. Innymi słowy, przeciętny mieszkaniec Europy w skali całego 2013 roku będzie miał do wydania 12,8 tys. euro (po opodatkowaniu).

Przeciętny mieszkaniec najzamożniejszego polskiego miasta – Warszawy – dysponuje w skali roku siłą nabywczą o wartości 9 969 euro, a więc o 20 proc. niższą od przeciętnej europejskiej.

Poniższa tabela ilustruje rozkład poszczególnych krajów ze względu na kumulację bogactwa (część krajów nie kumuluje bogactwa, a jedynie zaniża średnią wartość europejskiej zamożności).

W analizie najzamożniejszych rynków konsumenckich najwyższe pozycje w rankingu zajmują Norwegia i Szwajcaria, które mogą pochwalić się zamożnością swoich obywateli ponad dwukrotnie wyższą od przeciętnej europejskiej. Z 2-proc. udziałem w europejskiej populacji, Szwajcaria, Norwegia i Luksemburg kumulują niemal 5 proc. zamożności całej Europy. Absolutnym liderem rankingu jest Lichtenstein z zamożnością przeciętnego obywatela czterokrotnie wyższą od średniej europejskiej.

Rozpiętość zamożności pomiędzy 12 krajami starej unii wynosi niemal 50 proc. (pomiędzy pierwszą w tej kategorii Danią a ostatnimi Włochami i Holandią). W sumie w rękach 50 proc. mieszkańców analizowanej dwunastki skupione jest 72 proc. europejskiej siły nabywczej.

Hiszpania, Grecja i Cypr to kraje, które jeszcze w zeszłym roku cechowały się średnią zamożnością o 20 proc. wyższą od średniej europejskiej. W tym roku, na skutek kryzysu, który spowodował ograniczenie wydatków, w tym zmniejszenie pensji, zamożność Hiszpanów spadła o 20 proc. do poziomu średniej europejskiej, natomiast Greków i Cypryjczyków - do poziomu o ponad 10 proc. niższego od Hiszpanów. Grecja i Cypr "wzmocniły” grupę portugalską, w której znaleźli się także Słoweńcy (81 proc. średniej europejskiej), Czesi (58 proc. średniej) i Słowacy (60 proc.). Poziom zamożności naszych południowych sąsiadów przekroczył 50 proc. średniej europejskiej.

Polscy konsumenci z przeciętną zamożnością stanowiącą 45 proc. średniej europejskiej zostali zakwalifikowani do grupy 9 krajów skupiających nieco ponad 23 proc. europejskiej populacji, ale kumulującej jedynie niecałe 10 proc. zamożności kontynentu. Nie jest to najbiedniejsza grupa, gdyż wyodrębniono także 9 krajów, w których przeciętna zamożność obywateli jest niższa niż 25 proc. średniej europejskiej.